به نقل از «ایسنا»

کاهش تولید نفت به زیان اقتصاد خاورمیانه شد

تاریخ انتشار: ۲۳ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۳۶۳۰۶

رئیس صندوق بین‌المللی پول اعلام کرد با وجود آن که دورنمای اقتصاد جهانی به طرز شگفت انگیزی، تاب آور مانده است، اقتصادهای خاورمیانه به دلیل کاهش تولید نفت و جنگ غزه از پیش‌بینی‌های رشد، عقب‌تر هستند.

به گزارش ایسنا، صندوق بین‌المللی پول در گزارش اقتصادی منطقه‌ای ماه گذشته، پیش‌بینی خود از رشد تولید ناخالص داخلی خاورمیانه و شمال آفریقا در سال میلادی جاری را به ۲.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۹ درصد پایین برد که تا حدی، به دلیل کاهش کوتاه‌مدت تولید نفت و جنگ در غزه بود.

این وام دهنده جهانی، ماه گذشته، پیش‌بینی خود از رشد اقتصاد جهانی را بالا برد و با اشاره به کاهش سریع‌تر از حد انتظار تورم، چشم‌انداز اقتصادی آمریکا و چین را ارتقاء داد.

کریستالینا جورجیوا، رئیس صندوق بین‌المللی پول در «مجمع مالی عرب» در دبی اظهار کرد: اقتصادهای همسایه سرزمین‌های اشغالی فلسطین، شاهد آسیب دیدن درآمدهای گردشگری از این درگیری‌ها بودند و در عین حال، وقایع دریای سرخ، بر هزینه‌های حمل و نقل در سطح جهان تاثیر گذاشته است. وی خاطرنشان کرد این عوامل، چالش‌های اقتصادهایی که هنوز از شوک های قبلی در حال بهبود هستند را تشدید کرد.

محمد معیت، وزیر دارایی مصر در حاشیه این اجلاس به رویترز گفت: بخشی از تاثیر تغییر مسیر کشتی‌ها بر درآمدهای کانال سوئز، به دلیل رشد خوب در دوره قبل از این حوادث، قابل جذب است.

جورجیوا گفت: صندوق بین‌المللی پول روز دوشنبه مقاله‌ای را منتشر خواهد کرد که نشان می‌دهد حذف تدریجی یارانه‌های انرژی می‌تواند، ۳۳۶ میلیارد دلار در خاورمیانه صرفه‌جویی به همراه داشته باشد معادل مجموع اقتصادهای عراق و لیبی است.

رئیس صندوق بین‌المللی پول اظهار کرد: حذف یارانه‌های انرژی، همچنین آلودگی را کاهش داده و به بهبود هزینه‌های اجتماعی کمک می کند.

بر اساس گزارش رویترز، طبق اعلام صندوق بین المللی‌ پول، یارانه سوخت‌های فسیلی در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا، معادل ۱۹ درصد از تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۲۲ بود. این وام دهنده، لغو تدریجی یارانه‌های انرژی را برای اقتصادهای منطقه از جمله صادرکنندگان نفت، توصیه کرده و حمایت هدفمند را به عنوان جایگزین، پیشنهاد کرده است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: صندوق بین المللی پول کاهش تولید نفت اوپک جنگ غزه اقتصاد خاورمیانه اقتصادي کریدور شمال جنوب صادرات بنزين صندوق بین المللی پول

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۳۶۳۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

غفلت در بهره‌برداری از میادین مشترک نفت و گاز، چه بر سر آینده اقتصاد می آورد؟

به گزارش خبرآنلاین منابع نفت و گاز محدودند و هر روز هم از میزان‌شان کاسته می‌شود و از سوی دیگر، سوخت‌های فسیلی به واسطه تأثیرات سوئی که بر زیست‌بوم کره زمین می‌گذارند، اگر جایگزین مطمئنی برای‌شان پیدا شود، جایگاه و ارزش خود را در صنعت و اقتصاد جهان از دست خواهند داد؛ چنان‌که امروز شاهد گسترش سوخت‌های پاک و انرژی‌های سبز هستیم؛ ازاین‌رو حتی این احتمال وجود دارد که زودتر از آنکه منابع نفت و گازمان تمام شود، بی‌ارزش و بی‌مشتری بماند.

روزنامه شرق نوشت: پس چاره چیست و چه باید کرد؟ خرج‌کردن منابع و سرمایه‌های ملی در کشور به چنان مرز بحرانی رسیده که دیگر قطعا زمان و فرصت نداریم که چرخ را از نو اختراع کنیم و نسخه‌های بی‌مایه و فاقد پشتوانه اجرائی و عملیاتی ارائه دهیم. تنها گزینه پیش‌رو، گام‌زدن در مسیر تجربه‌های امتحان‌ پس‌داده و به ثمر نشسته است. تجربه همان‌هایی که مانند ما منابع خدادادی دارند، چه در داخل کشورشان و چه در میادین مشترک؛ اما با نگاهی متفات، درآمدهای حاصل از فروش نفت و گازشان را در عوض هزینه‌کرد برای بودجه‌های جاری به کانال‌های سرمایه‌گذاری هدایت‌ کرده و امروز، فصل خوشه‌چینی‌شان رسیده؛ کشورهایی مانند نروژ یا همسایگانی مانند امارات و قطر.

نفت و گاز برای این کشورها سرمایه ملی بوده، سرمایه را سرمایه‌گذاری کردند و هزینه‌های‌شان را هم از کنار همان سرمایه‌گذاری‌ها تأمین می‌کنند؛ نگاهی که شاید در کشور ما با راه‌اندازی حساب ذخیره ارزی و بعد هم صندوق توسعه ملی گام‌های نخستینش برداشته شد؛ اما از همان گام نخست و قدم اول فراتر نرفت؛ چراکه این مهم، نیازمند عزمی ملی و خواستی همگانی است؛ اینکه منابع ملی را به کانال سرمایه‌گذاری هدایت کنیم تا حق آیندگان را هم حفظ کنیم و سهم آنها را هم پیش‌خور نکنیم، نیازمند همراهی و همگامی همه سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران و مجریان است.

صندوق توسعه ملی در مدت قریب به سه سال گذشته سعی بر آن داشته تا این مفهوم را برای تمام ارکان اقتصادی کشور تبیین و تفهیم کند که کارکرد و اساسنامه این صندوق، ایفای نقش در کسوت یک صندوق بین‌نسلی است تا منابع ملی را سرمایه‌گذاری کرده، خلق ثروت و ارزش کند و در نهایت، هم ساکنان امروز و هم اهالی فردا را منتفع سازد؛ اما نه‌تنها شاهد همراهی و همگاهی نبوده؛ بلکه تمام انرژی و ظرفیت‌هایش را صرف آن کرده تا سنگ‌هایی را که پیش پایش نهاده‌اند، بردارد؛ آن‌هم برای آینده فرزندان این سرزمین. افق روشن صندوق توسعه ملی که با عنوان حکمرانی نوین مطرح شد و چشم‌اندازش وصول مطالبات ملی و معوق و هدایت در راستای ارزش‌آفرینی برای مردم ایران بوده، امروز به جنگی فرسایشی بدل شده است‌.

و اما در میانه این کشمکش، آنچه ذبح می‌شود، منفعت مردم ایران ‌ است و بدون‌تردید برنده بازی، همسایگانی هستند که از تعلل و بی‌عملی ما سود می‌برند؛ سرمایه‌گذاری صندوق توسعه ملی در میادین مشترک نفت و گاز به منظور افزایش برداشت از منابعی که همسایه با تمام توان و ظرفیت از آن برداشت می‌کند، فرصت طلایی برای خلق ثروت و افزایش سرمایه و منابع ملی بود؛ فرصتی که با تنگ‌نظری و بخشی‌نگری به اضمحلال رفت و تنها کشورهایی را که با آنها میادین مشترک داریم، شادمان کرد.

کشوری مانند قطر که میدان گازی پارس جنوبی را با ما به اشتراک دارد، نه‌تنها با تمام توان و ظرفیت در حال برداشت است؛ بلکه همواره و هرروزه سرمایه‌گذاری در این میدان را افزون می‌کند تا کاهش افت فشار در پی برداشت‌ مستمر، حجم تولید و صادرات‌شان را کاهش ندهد؛ اما ما در این سوی مرز تنها اقدامات آنها را به نظاره نشسته‌ایم و قدم از قدم برنمی‌داریم. بحمدالله توجیه‌ها و بهانه‌ها جور است: کشور در شرایط تحریم است و توان سرمایه‌گذاری تازه را نداریم و الخ... . اما صندوق توسعه ملی دقیقا در چنین شرایطی طرحی را ارائه داد که حجم بالایی از سرمایه‌ها را به میادین مشترک نفت و گاز گسیل می‌کرد و حاصلش افزایش برداشت درخورتوجه از میادین بود که هم سرمایه ملی را افزون می‌کرد و هم با پرداخت سهم دولت، گشایشی ایجاد می‌کرد و مرهمی می‌شد بر اقتصاد ملی؛ اما حیف و صد حیف که منفعت ملی فدای بخشی‌نگری شد.

23302

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901962